رسیدن حرارت به سازه باعث کاهش مقاومت می شود؛ اگر استاندارد های روز ساختمان سازی رعایت نشده باشد، نگرانی ریزش ساختمان بر اثر ذوب شدن اسکلت اصلی ساختمان مازاد بر خود آتش وجود دارد؛ بدین منظور پوشش ضد حریق پایه معدنی طراحی و ایجاد شده که می تواند از رسیدن حرارت ناشی از آتش سوزی به سازه جلوگیری کند. پوشش ضد حریق در محیط های داخلی و خارجی سطوح فولادی و بتنی به کار می رود. جنس پوشش های ضد آتش معمولا از ماده ی معدنی ورمیکولیت (ماده اصلی)، کربنات کلسیم، پرلیت، گچ و سیمان و مواد حباب زا است. گچ استفاده شده در این پوشش ها هم وزن کمی به سازه وارد می کند و هم هزینه کمی دارد و برای عایق بودن نیز مناسب است. ورمیکولیت که ماده ی اصلی این پوشش هاست، قابلیت هایی دارد؛ از جمله این قابلیت ها، ضد حریق بودن، سبک کنندگی، عایق بودن و حجم دهندگی است.
این پوشش ها بر پایه مواد معدنی ضد حریق نسوز است. روند انتقال حرارت پوشش مواد پایه معدنی بسیار کند است و تاخیری دو تا چهار ساعته در فروپاشی ساختمان ایجاد میکند که بسیار حائز اهمیت است. دلیل کند بودن انتقال حرارت در این نوع پوشش ها مقاومت حرارتی بسیار بالا و ضریب رسانایی گرمایی است. پوشش های معدنی محافظت کننده در برابر آتش که از آن ها با عنوان پوشش های ضد حریق یا مواد فایرپروف نیز نام برده می شود، ارزان ترین و در عین حال کارآمدترین راهکارهای مقاوم سازی سازه های فلزی در برابر حریق می باشند. اختلاط مواد معدنی مناسب و بهره گیری از چسباننده های ارزان قیمتی مانند گچ یا سیمان در تلفیق با الیاف تسلیح کننده فرمول اصلی ساخت ملات های ضد حریق است. پوشش های بر پایه رزین های آلی وقتی در برابر شعله یا حرارت قرار می گیرند در حدود دمای ۲۰۰ درچه سانتی گراد فعال شده و به تدریج لایه کربنی متورم و متخلخلی را به وجود می آورند. جهت اطلاع از فروش محصول با شماره 09121754110 تماس بگیرید.
این لایه کربنی متخلخل ضخامتی حدود ۵ تا ۲۰۰ برابر ضخامت لایه اولیه را دارد و یک لایه عایق حرارتی در برابر حریق روی سطح فولاد ایجاد می کند و از گسترش شعله روی سطح جلوگیری می کند. این پوشش ها در واقع نوعی رنگ هستند. مواد اصلی تشکیل دهنده پوشش های فایرپروف آلی عبارتند از: